NameSake

असं मुंगी नकळत चिरडली जावी तसं वाटलं मला ..

another shit of my so-called 'selfmade-ness' (i even don't know is 'it' a word or not).its about the person from whom i got my name. its not like "gogol", as this one is chosen by me, myself. मीच माझं नाव "ते" ठेवलं होतं
There was a boy, around 2 yrs older than me. शेजारच्या वाड्यात खेळायला यायचा. मी अगदी लहान असताना, ३ -४ वर्षाचाच असेल. त्याची आत्या का काकू त्याला सारखी हाका मारायची "अमोल ,अमोल ... अमोल ..." म्हणुन... मला ते नाव खुप आवडलेलं, जेव्हा शाळेत नाव घालायचं होतं तेव्हा १ खुप hard नाव होतं - धैर्यशील so ते बाद झालं. आणी जे सागर नाव होतं ,petname, ते खुप simple वाटायला लागलं एकदमच PET. मग मीच सांगितलं म्हणे- मला "अमोल" म्हणा - म्हणुन. so अमोल हे नाव लागलं पटावर. त्या शेजारच्या मुलाचं नाव होतं अमोल मुपिड !!

नंतर खुप वर्षांनी त्याचा फ़ोन आलेला मला. NTS, SSC board, KVPY च्या success मुळं सगळीकडं नाव झालं होतं माझं (once upon a time) so एका हुशार मुलाला नगर सारख्या ठिकाणी चांगला guidance मिळावा म्हणुन त्याने फ़ोन केलेला. नंतर भेटलो आम्ही. family relations पण चांगले होते. त्याने IIT साठी खुप motivate केलं होतं. डोक्यात जरा हवा गेली होती so i failed there... but the thing i remember @ him is his hard work . घरी गेलेलो त्यांच्या तर तो नव्हता, नंतर साइकिल वरून आला. काळा, धष्टपुष्ट, spects आणी bag-भरून books घेउन. even त्याचे घर पण same आमच्या सारखेच होते, बाहेरून plaster नाही just बांधलेलं, incomplete बंगला,आत furniture etc काही नाही. just त्याचे study table अणि आजुबाजुला पडलेली खुपसारी books. खुप म्हणजे खुपच books.प्रचंड studious मुलगा होता तो. कधीच TP केलेला बघितला नाही मी त्याला. एकदम determined for IIT.अणि त्याने मिळावली admission IIT मधे. नगर मधून दुसराच असेल i think IIT मधे जाणारा तो. खुप भारी होता तो. खुप मेहनत पण घेतली होती त्याने. real hardworker, अणि खुप sacrifices पण केले होते. त्याने पण अणि त्याच्या parents ने पण.
मुलाला distrub नको म्हणून सगळे relations पण तोडले होते त्यांनी. even कोणाला घरी पण नाही बोलवायच्या. अशी अलिप्त होती family ती. केवळ अमोल हाच १ त्यांचा aim होता, त्यांचे future , त्यांचे सर्वस्व. एकुलता १ होता अणि खुप हुशार.so खुप proud होता त्यांना त्याचा पण मला त्यानी हुन guidance केलं याचं खुप विशेष वाटलेलं. खुपच dedicated मानसं होती ती.
even त्याचे पापा पण.IIT चे forms Canada Bank मधे मिळायचे पुण्यात. so ते कुठं मिळतिल याचा त्यांनी address सांगितलेला - "दगडुशेठच्या मंदिराकड़ं तोंड करून left ला 200 पावलं चाललात की आलीच Canada Bank." हे 200 पावलांचे गणित एइकुन मला खुप मजा वाटलेली. खरच लोकं पावलं मोजतात का चालताना ? पण ते खरा होतं details होते त्यांच्या कड़े सगळे. IIT cut-offs ची ,colleges ची , courses ची, books, classes ची details त्यांना माहित होते. असो !!!

नंतर तो IIT मद्रास हून शिकला. नंतर माझा पण contact गेला त्याच्याशी. मी IIT त fail होउन typical track पकडला होता so त्याने नाद सोडला असेल माझा. पण त्याचे पापा नेहमी चौकशी करायचे माझी वडीलांकडं. नंतर शिकून US ला गेला एका चांगल्या companit कामाला होता. त्याच्या rather त्यांच्या hardwork ला यश आलं होतं. इतके दिवस पाहिलेले स्वप्न
खरं झालं होतं. तो successful होता आता....

अणि काल संकेतने सांगितले- तो US मधेच एका road-side accident मधे गेला...
shit....डोकं सुन्न झालं होतं एकदम. मी त्याला परत विचारलं अमोल मुपिड ?? do u know him ? परत crosscheck केलं की तोच तो का ? तोच तो नको होता मला.....
पण तो तोच होता.... अणि मला मग हे सगळं आठवलं...1-1 details...

मुंगी चिरडली जावी असं वाटलं...अरे इतके efforts, इतकं hard-work, इतके dreams, इतकी sacrifices, अणि त्यांचा end असा ?? shit कसलं क्रूर आहे हे सगळं !! death इतकी स्वस्त झालिये ?? अणि त्याचीच का व्ह्यावी ? बाकि कोणी पण न -effort केलेला मरायला हवा होता. काय value आहे इतकं जगलेल्याला ? सगळे thoughts,हट्ट, अभिमान, स्वप्न या काहीच matter करत नाहीत मरायचं ठरवताना ?? shit 'पत्त्याचा बंगला' वाटतय मला हे सगळं. मनोरे रचायचे- carefully, concentration ने, 1-1 मजला चढवायचा अणि नंतर खाउन-खाउन फुगलेल्या देवाने हळूच पादावं अणि सगळं फुस्स. सगळा बंगला कोसळावा ..
खुप वाईट आहे राव हे, अगदी क्रूर आहे सगळं !

दुसर्या दिवशी अंघोळ करताना पण हेच डोक्यात होतं. अंघोळ समप्ली अणि उरलेलं पानी सवयीने सगळीकडं शिंपडले अणि "गुरुर ब्रम्हा...." पुटपुटु लागलो अनाहुतपणे.मग अचानक लक्षात आलं अरे हे काय केला मी ? कधीच सोडून दिलं होतं ना हे सगळं ??देव-देव, मंत्र-तंत्र etc.
देवाला आपण "भक्ति" पेक्षा "भीतीने" जास्ती मानतो. त्याच भीतीमुळे मी sub-consciously देवाला नमस्कार करायला लागलो होतो. बरं झालं एइन वेळी आवरलं स्वतहाला, मंत्र बंद केले
"अमोल, लढला आहेस तू खुप. आता या देवाने घाण प्रकारे "Cheat-Code" वापरून मारले आहे तुला. तू भारी आहेस देवापेक्षाही "

अगदी मुंगी चिरडल्या सारखं वाटतयं.

........एका अमोलचा दुसर्या अमोलवर लिहिलेला मृत्युलेख....

पेप्सीकोला !

लहानच होतो तेव्हा पण..... पारले-जी चा 4 रुपयाचा पुडा घेतला की 1 रुपये change मिळायची, त्या extra पैशातून मग चुन्गम किंवा पेप्सीकोला घ्यायचो... ५० पैशाची साधी पेप्सी or १ रुपयाची दूध-पेप्सी... आवड होती ती !

then थोड़े मोठे झालो. चार- साडेचार रुपयाची cigarette घेतली की जे 50 पैशे change मिळायचे त्या extra पैशातून halls किंवा कश्मीरी सौंफ घ्यायचो... तोंडाचा वास जावा म्हणुन , गरज होती ती !
अणि आता ? १८ रुपयाचे अमूल बटर घेतले की change मधे २ रु. येतात त्या extra पैशात आजकाल मी TIDE/SURF चं छोटं पाकिट घेतो. हे काय आहे आता ? :D
Time has changed a lot and so is the way we utilize "some exxtra".... it may be that 2 rs. change or the half an hour we get extra on weekends. The way we spend this "extra" has changed. but don't you think its okey to have pepsicola with the change u've got at this age too ??
आजही दूध-पेप्सी मधे माझा आवडता कैरी flavour येत नाही त्यासाठी साधी पेप्सिच घ्यावी लागते :D
similarly its okey to spend half an hour solving "Find Five Differences" puzzle from बालमित्र :D
Spend this way sometime even if it's not "worth it".....
नाहीतरी हा subject "worth" आहे का post करण्या सारखा ?? तरी पण टाकला, थोड़ा वेळ exxtra मिळाला होता म्हणुन... कैरीच्या पेप्सीची चव आली पण तोंडाला .......
( purely Ear Bud )

ATM

खुप लहान असताना एकदम करकरीत , नव्या कोऱ्या, serially arranged नोटांचा गठ्ठा बघितला होता. एकदम new,एकदम virgin नोटा. त्यांचा कडकपणा जाणवत होता. single नोट फडकवली तर कड-कड आवाज येइपरयन्त ताठ नोटा. आणी शिवाय serial मधे 1-100 directt ..even सगळ्यांचा वास पण सारखा, अगदी factory तुन निघालेल्या, एकदम गरम-गरम, तव्यावरून ताटात :) खुप अप्रूप होता त्या नव्या करकरीत नोटांचं. आणी इतक्या नोटा एकावेळी हातात खुप भारी वाटायचं.....

आता सगळ्याच नोटा तश्या, कोऱ्या करकरीत . ATM मधे गेलं की हाताला चटके बसतात नोटा काढताना. सगळे same छापाचे emotionless चेहरे त्यांचे. जणू काही, काही फरक पडत नाही आम्हाला, ATM मधे असलो काय किंवा पाकिटात असलो काय. ना कधी कोणाचा touch झालेला ,ना वास कसला दुसर्याचा, untouched, virgin, अलिप्त. ना कोणाला petrol चा वास, ना कोणावर किती तरी "व्यवहार" पाहिलेत असा experienced भाव, ना कोणी insecure हातात एक-एक नोट वाचावताना चूरगाळलेला, ना कोणी घड़ी घालून गप्प बसलय आजीच्या कनवटीला, ना कोणाच्या चेहर्यावर आपण किती दिवसात खर्चं नाही झालो असा विरक्त भाव, ना कोणी फाटलेला , सोसलेला, ना वयानुसार येणार्या wrinkles कोणावर, एकमेव silver तारेवर तग धरून राहिलेल्या मऊशार नोटा- आज्जीच्या मऊ हातासारख्या वृद्ध, मायाळु ......नाहीच आता कोणी तसं, आता सगळ्या सारख्याच. माजुरड्या, egoist, ताठ, just हिशेबी ,व्यवहारी, आपल्या पाठीवरचा आकडा दिमाखाने मिरवत बसलेल्या.............पण नोटेची किम्मत तिच्या वरच्या आकड्यावरुन नाही मिळत तर वापरानार्याच्या गरजे वरून मिळते. 1000 ची नोट माझ्यासाठी just-like-that खर्चं होते पण एक मजुराला १० ची नोट दिवसाला खुप होते.

आपण पण सगळे असेच झालोत ना ?? sofasticated, इस्त्री केलेले, व्यवहारी, ताठ...आपल्याच ATM मधे राहणारे, आपल्याच विश्वात. ना कोणावर सोसलेल्याच्या खुणा, ना कोणी struggle करत ख़राब झालेला, ना काही व्रण , ना काही जखमा जगताना. सगळं सरळ-सोट, व्यवस्थित, serially arranged... ना कोणावर wrinkles पडलेत (not because of just age) with experiance. ना कोणी असं खुप वापरून वापरून थकलय, ना कोणी मोडलेलं, ना कोणी मोडून पण तग धरलेलं. ना कोणाला कोणाचा वास. सगळेच अलिप्त एकमेकांपासून. .. जवळ असून पण कोणाच्या सुख-दुखांचा वास कोणाला लागत नाही. एकाच गठ्ठ्यात पण एकदम detached. सगळेच same, सगळे व्यवस्थित , सगळेच serially, एकमेकांपासून only number ने वेगळे करता येणारे. same छाप, same print. सगळेच कड़क, ताठ , egoist,हिशेबी...

कधी तरी घाण व्हा. कधीतरी लढा कधीतरी पड़ा. कधीतरी सुरकुत्या येऊ देत. कधी तरी मऊ व्हा. कधीतरी दूसरा वास अंगाला लागु दया. कधीतरी वेगळी चाव स्वताची इतरांपेक्शा वेगळी....सोडा आपलं ATM चं जग आणी जरा हाता-हातांमधुन, पाकिटा-पाकिटा मधून फिरा. कधी आजीच्या कनवटिला तर कधी कोणाच्या piggybank मधे जाउन बघा, भाजी वालीच्या पोत्याखाली जाउन चिल्लर बरोबर गप्पा मारून बघा. शेवटची एकमेव नोट हातात गच्च पकडनारया बिचाराच्या हातात जाउन घामाने भिजुन बघा. फिरा, फिरा, फिरा कधीतरी ...... एकदातरी ......

Highway And पायवाट

उन्हाळ्यातल्या एका तापलेल्या दिवशी दोघं भेटले. अगदी गर्द उन्हाने दोघेही रापले होते ...जिकड़ं पहावं तिकडं उन्हाचीच गर्दी आणी एकटे हे दोघं highway आणी पायवाट ! भेटले म्हणजे नेहमी शेजरुनच जायचे. कधी कधी cross पण करायचे एकमेकांना पण बोलणं नाही झालं कधी. highway आपला नेहमी पायाला भिंगरी लावल्यासारखा पळत रहायचा नाकासमोर. पायवाट कोणी तरी येइल म्हनून वाट पाहत सुस्त लोळत पडलेली असायची. तर खुपच ऊन होतं त्या दिवशी. highway पण शांत होता काही रहदारी नव्हती, कोणाला कुठं सोडायचे नव्हते त्याला. so तो पण जरा विसावला होता, त्याच्या घामाच्या धारा मृगजळ म्हणुन खपून जात होत्या. Out of extream boredom ते दोघं बोलायला लागले.
Highway: "कसलं ऊन आहे सालं.पार वितळायला आलोय. मऊ-मऊ झालोय काही ठिकाणी, डाम्बर वितळलयं कुठं कुठं. आणी हे गाडीवाले जातात fast अजुन, घासून-घासून अजुन heat वाढते. फाडतोचं tyre त्यांचे नाहीतर गप्प बसतील म्हणजे"
पायवाट : "अरे काय हे बोलनं. tyre कसलं फ़ाडतोयं त्यांचं. बिचारे त्यांना पण ऊन नकोय म्हणूनच fast जाताहेत ना ? लवकर घरी जायचय म्हणुन. तू पण Hot-Head झालायं आता उन्हात हिंडून हिंडून. acidity झालिये का तुला ? :D "
Highway: "hmmm... तुझं बरयं बाई. निवांत झोपयाला मिळतं तुला. मला दिवस-रात्र हीच भुर्र-भुर्र. कुठल्या कुठं जावं लागतं रोजंच. तुझं बरयं ग. शांत पडून असतेस, निवांत आहे सगळं ! जास्ती fast जायची घाई नाही, speed limit नाही आणी speed limit तोडायची खुमखुमी नाही. मनात आलं की वळा. कुठं काही नविन रानफुला चं रोपटं उगवलं की वळा लगेच त्याच्या बाजूने चिकटून. मस्त, नाजुक turn घेउन हलकासा touch करुन जा त्याला. थोड़ा दगड आला मधे की मारा प्रदक्षिणा त्याला. आमचं नाही बाबा तसं. वळायचा board दिसला कीच वळा. Board म्हणाला left turn की कसरत करत T shape मधे वळा लेफ्टला. इतकं जाड शरीर आता वळत पण नाही पटकन. तुझी figure भारिये राव! कशी सळसळत्या नागिनी सारखी वळतेस, नजाकतीत ! आमचं वळणं म्हणजे अगदी कष्टाने गुडघे धरत वळा ,संधिवाताच्या पेशंट सारखं! मधे डोंगर आला तरी direct घुसा त्याच्यात -बोगदा म्हणे-चायला चिडतो तो सारखं काय म्हणे घुसतोस. mind ur business म्हणे. मीच कसाबसा सावरून-आवरून बसलोय, गोळा करुन स्वताला आणी तू घुस आतून.आधीच भुसभुशीत झालाय तो दरडी टाकतो चिडला की. गप्प गुमान एकून घ्या आणी चलते रहो !"
पायवाट: "मला तर हिंडू देतो तो डोंगर मला ! उलट मीच उनाडक्या करत असते एकटीच त्याच्यावर. पण काय अरे, कधीतरी कोणीतरी भेट्तं मला, आळसटल्यासारखी पडून असते इतरवेळी. मग कोणीतरी हळूच चालत येतं, हळुहळु boring पावलं टाकत जातं. ना कोणाला घाई, ना tyre च्या रेषा घासून जातात. मला पण वाटतं मस्त घुसावं डोंगरात, जे येइल मधे त्याला तुडवत. कशाला adjustment, कशाला आपणच वळावं नेहमी. direct सरळ , fasht !"
Highway: "वेडी आहेस मग तू .किती दिवस झाले नंगे-पाय कोणी फिरलच नाहीये माझ्यावर. ते नेहमीचे fast tyres, काळे-कुळकुळीत, चट्टे-पट्टे वाले, boring, एका रेषेत जातात सगळे. touch पण त्यांचा जळका वास सोडून जातो. अशी नाजुक पावलं चालावित माझ्यावर, माझ्याशी खेळत, बोलत. त्यांचे ठसे उमटावेत माझ्यावर. मग मी जपून ठेवावे त्यांना, आठवण. माझ्याशी बोलत राहावं पावलांनी. मधुनच खाली वाकून गवताचं फूल तोडावं. कधी ते भेगाळलेले पाय पण भेटावेत. मातीत बर वाटतं त्यांना पण. नाहीतर सारखं दगडांच्या ठेचा खाल्लेले ते तळवे. हळूच मालिश करावी त्यांची. वेडी आहेस तू ,नुसतं जोरात पळुन पळुन थकलोय मी. कशाच्या मागे पळतोय तेच माहित नाहीये. जिकड़ं तिकडं नुस्ता रस्ता, stop असा नाहीच. पळणं ठीक आहे ग , पण stop तरी माहिती असेल तर बरं वाटतं. आणी आता वेगाची नशा पण राहिली नाहीये ...."
पायवाट :"मला वाटते बाबा वेगात जावं. तू कसा अगदी नदी आली तरी लगेच तिच्या वरून उडी मारून जातोस. एका मिनिटात पार ! नदी ,तलाव जसं किस झाड़ की पत्ती. मला मात्र त्या सगल्या तलावाला प्रदक्षिणा मारून १७६० turns घेउन जावं लागतं. थकतात पाय माझे zig-zag-zig-zag नुस्ता round n round..आणी नदी आली की बास कुठं तरी घाटावर जाउन बसून रहा. stop! धड होडित पण चढ़ता येत नाही आणी परत पण फिरता येत नाही, थाम्बा तिथच, तो boring प्रवाह बघत !असं वाटतं direct पळत पळत यावं आणी मोट्ठी उडी मारावी नदीच्या पण वरून. मस्त bridge व्हावं आणी नदीला टुक-टुक करावं...कसली मज्जा ना ?"
Highway :"हा हा हा !अरे भीती वाटते बाबा नदीवरून जाताना..आवाज change झालेला कळत नाही का तुला ?bridge वरून जाताना थरकाप होतो माझा अजुन :D"
तेव्हढ्यात 1 गळका-tanker जातो highway वरून, पानी सांडत....
Highway : "अहाहा!! मस्त वाटतय आता. हा गळका tanker आवडतो बाबा मला. मस्त भिजवून जातो. थोडावेळ full थंडगार - chillax! पण चायला पानी पिता येत नाही त्याचे.सगळं वाहून जातं अंगावरून त्या गटारात. तुझं बरयं मस्त भिजा, असं पानी पिउन पिउन तृप्त व्ह्या , आणी परत मस्त वास तुझा. अजुनच मऊ-मऊ होतेस तू भिजल्यावर. चिकट-चिकट चिटकुन राहतेस पायाला, पकडून ठेवतेस pant ला. इकडं भिजलो काय किंवा नाही काय - काही फरक नाही पडत. फ़क्त थोड़ा जास्ती काळा वाटतो पाउस झाल्यावर.. "
पायवाट: "अरे कसला सेंटीबाबु (sentibabu) आहेस रे! श्रीमंत बापाचं senti पोरं :) वाटतोस रांगडा पण कसले boring ह्ळवे बोलतोस. चल जरा वेळ आहे तर rest घे थोडी. एकेकाचं नशीब असतं बाबा. जे नाही मिळत त्याचच जास्ती अप्रूप वाटतं........

Epilogue 1 :
पायवाट: "थांब कोणीतरी येतय नंगेपाय इकडं. बघते कसा असतो स्पर्श तळव्यांचा, याच्या आधी कधी लक्षातच नाही आलं इतकं..."
Highway: "हा हा हा ..मी पण परत वेगाची धुंदी घेतो जरा, वारा पिउन बघतो परत. tyres काही इतके पण वाईट नसतात. आजकाल मस्त नक्षी पण असते त्यांच्या वर :) चला C ya....भेटू असेच परत कधी तरी निवांत"

Epilogue 2 :
आणी मग दोघं परत आपापल्या वाटेला लागले. काही वर्षांनी मग गावागावात डाम्बरी-road झाले. highway वाढले खुप. मग पायवाटेचं पण स्वप्न पूर्ण झालं highway सारखं जगायचं, एका वळणा्वर ती पण highway झाली. आणी जुने highway शेवटचे क्षण मोजत पायवाट होण्याची वाट पाहत बसले होते.

Epilogue 3:
मग दिवसेंदिवस गावाकडचि भरपूर लोकं शहरात यायला लागली. वेगाच्या, पैशाच्या मागे आपला शांत life सोडून. आणी शहरी लोकांनी गावात घरं बांधायला काढली. पायवाटा शहराकड़ं जायला लागल्या आणी Highway गावात जागा शोधत राहिले.

Overwrite !!

Life चा screenplay लई भारी आहे . i really appreciate it..

i had this dream - बसच्या साध्या प्रवासात तिने डोकं माझ्या खांद्यावर ठेवलेलं असावं . शांत, निर्धास्त झोपलिये ती. मी जागा (वजनाने नाही :)) . अर्धवट उघड्या खिडकितुन येणारा वारा तिचे केसं उड़वातोय. माझ्या face ला गुदगुल्या करणारे ते केसं अणि नाकात हुळ- हुळल्यामुळे येणारी शिंक आवरनारा मी - दोघे हसतोय मनातल्या मनात . एकाच लयित चालणारे आमचे श्वास आनी एक सुम्पुशिच न वाटणारी journey. Then got a chance to live this dream. Nagar-Pune dream journey. teenage like lies/reasons. 2nd craziest thing i have done so far... खुप गप्पा, खुप विषय अणि या स्वप्नाला झालेली अजुन बरीच पिल्लं ! it is still fresh in my mind some of the bestest memories... पण तरी dream complete झालचं नाही त्यावेळी. i didn't have enough 'credentials' to let her rest her head on my shoulder.....

and now similar thing has happened... but this time i was not part of the journey... my ex-other part was traveling with it's will-be-other-half.. First-(kinda)date in nagar-pune bus journey !! खरं तर काहीच गरज नव्हती हा scene माझ्या life मधे यायची... दुसरं काहीही घडवता आलं असतं 'त्याला'.... at some other nice place, may be more bigger, more wordly, अगदी non-conventional, surprizing pan चाललं असतं. एकदम filmy, dramatic, fantasy मधल्या सारखा पण may be ... but हे असं करायची काहीच गरज नव्हती ना. कशाला माझं स्वप्न , माझा सीन चोरला ?

n now thr first date directly overwriting best part of my memory ..
should i overwrite it ?? ..... or why should i ? i will keep mine, let her select hers...
some dreams are better left incomplete !!

but still i really appreciate 'Your' screenplay... perfect scene choice..एकदम effective होइल हा scene. related to old thread so that audience will compare this with older one n it will have better impat on them.. Great !!
Do u need 'standing ovation' for this ??
Take this __!_ ___!_ :D my middle finger is 'standing' to give u 'ovation' ___!_ :D :D :D

anyways jokes apart ... now have to compete with 'U' too :D तू gr8 आहेस पण यात .. and far more experienced than me ....

'The Pimp' and 'A Husband' !

'The Pimp' standing at bus-stand waiting for customers for his girl.
thinking "आज तो साला रणवीर नको यायला. येतो आणी चंदाला पार वेडं करून जातो. किती गुंतली आहे त्याच्यात ती.
त्या ४-५ दिवसात बोलायची खुप चंदा माझ्याशी. महिन्यातले माझे ४ दिवस. नुसत्या गप्पा, without makeup बसायची
ती बोलत. धंदा बुडाला तरी चालेल पण 'त्या'दिवसात कोणाला हात लावून नाही दिला तिला. कशाला पाहिजे गोळ्या-बिळ्या
मी होतो ना साम्भाळायला तिला..पण आता ?? 'त्या' दिवसात पण तिला तोच हवा असतो. नुसता बोलत बसतो Romeo साला.
थोडेफार ४-५ शब्द बोलायची दुपारी आता ते पण बंद झालयं.तब्येत कशी आहे विचारलं तर recharge card आणायला
सांगते मला. चायला बोलण्यात फ़सवलय साल्यानी. काही-बाही स्वप्नं दाखवलित.Wet-Dream चे patient सगळे.
शरीर भोग रे तिचं मनात तरी मला एकट्याला राहुदे तिच्या....मी काही just तिचा "भड़वा" आहें का ??"

'A Husband' drinking, at bar table last peg before going home.
Thinking "साला सौमित्र, पत्रकार म्हणे ! ३-४ पेपरात articles काय छापून आले तर मोठा filosofer समजतो स्वतःला..
खुप wavelenghts जुळतात म्हणे त्याच्याशी...same topics, same intellect, same issues, same concerns.
सारखं चायला सौमेनबाबु - सौमेनबाबु चाललेला असता. बायको माझी आणि गप्पा त्याच्या.
४-४ कप coffee पित गप्पा मारताना नवरा घास-घास घासतोय ते कळत नाही.थकून आलं की ती पाहिजे असते जवळ पण
तो सारखा घुट्मळतोच गप्पांमधे पण...दिड-दमदिच्या emotions त्या, घाम आला तरी पुसायच्या लायकिच्या नाहीत आणी
जगाचे डोळे पुसायच्या गप्पा...बायकी साले..
जाऊ दे, झोपायला तर माझ्याच खाली येइल ना ? "Husband" आहे शेवटी मी तिचा.
अरे सौमेन बाबु मनाशी खेळ कितीही शेवटी शरीर तर माझचं आहे ना ? हा हा हा "   

'इंटुक'

पहिल्या २ पानामधेच 'इंटुक' आवडला , भिडला , कुठेतरी माझ्यासारखाच वाटला .... आणि नंतर गार्बो complete वाचलं. एकदम शिसारी आली वाचून. अगदी विकृत वाटलं. असेच bold, विकृत, non-conventional, इतकं नागडं लिहला तरच famous होतं ? neways .... so talking about 'इंटुक'.. चायला कसा सुचला असेल हा 'इंटुक' , इतका स्पष्ट , इतका बोल्ड आणी इतकं खरं ... अगदी बुरखे फाडून , खुप आतला , खुप प्रयत्न करून लपवलेला कुरूप चेहरा समोर आणलाय mahesh elkunchawar ne
आणि आज माझ्यातला 'इंटुक' भेटला मला..१ तास नुसता एइकत होतो as usual like some time ago.. just topic is somewat different.. completely detached , completely emotionless, कुठेच काहीच touch होत नव्हतं. just an extreme कोडगेपन , mere कर्तव्य !! अणि मग तो माझ्यातला 'इंटुक' दिसला मला. शब्द - बंबाळ , गोष्टी-वेल्हाळ , fundebaz, rude, emotionless.....
स्वतः मधलं असं वाईट दिसलं अणि चांगलं वाटलं. nothing different :)
P.S. 'इंटुक' is a character in गार्बो means intelectual :)
Go try to find it n read it or see it on stage ... or better Leave It :)