आज फेस करायचंय तुला...
आज नाही केलं तर कदाचित मी तो दरवाजा कधीच उघडू शकणार नाही..
नाही, किल्ली हरवू नाही दिलीये अजूनही....
रोज पूजा आटोपली कि देव्हाऱ्याचा खालचा कोनाडा उघडून बघतो.. गेली पंधरावर्ष पडून आहे किल्ली तिथे..
किती विरोधाभास आहे ना हा? 'तुझ्या' खोलीची किल्ली आणि देव्हाऱ्यात? तसाच आणि तितकाच विरोधभास तर तुझ्या आणि माझ्यामध्येहि आहे म्हणा... असो.
हो. हजारो वेळा ती किल्ली दुरवर भिरकावून देण्याचे क्षण आले...
नको ती किल्ली... त्याने बंद केलेला तुझ्या खोलीचा दरवाजा आणि मुख्य म्हणजे तू...
नको होतास तू... नको असशील सुद्धा... पण आज हवा आहेस..
तुझं नाव उच्चारता येण्याआधीच तू पळून गेलास...
मग तुला "तू" म्हटले काय आणि "तुम्ही" काय... फरक काय पडतो..
वयाचा काय तो तीसेक वर्षांचा फरक.. त्याचे काय सोयरेसुतक आता?
आणि तू तरी मला कधी हाक मारली होतीस का? कोणत्या नावाने?
तुझी एक हाक, तुझी एक झलक, तुझा हलकासाहि स्पर्श ... काही काही आठवत नाहीये... नपेक्षा काहीच आठवू नये अशीच तजबीज करून ठेवली होती मी...
सुरुवातीला? सुरुवातीला खूप प्रयत्न करायचो तुला आठवायचा.. आणि सोबत तुझ्या बरोबरच्या मला आठवायचा ...
कोणाकोणाच्या आठवणींतून भेटत रहायचास... तू कसा दिसत-वागत असशील याची उत्सुकता असायची...
प्रत्येक मित्राच्या बापांमध्ये मी तुला शोधायचो.. आजूबाजूच्या लोकांमध्ये तुझी छबी हुंदळत भटकायचो...
तुझे कुठं-कुठं उरलेले, कोणाकडून-कधीतरी चुकून सापडलेले, टोचणारे-बोचणारे तुकडे जुळवून तुझी प्रतिमा तयार केली होती...
पण मग हळूहळू जाणवत गेलं कि त्यात तू कमी आणि माझेच तुकडे जास्ती होते..
तुला लोकांमध्ये शोधून-शोधून कंटाळलो होतो मी... शिवाय त्यातून तसंही हशील काहीच होणार नव्हतं..
मग तो हट्ट सोडला... तेव्हाच तू सुटलास... तू मला तेव्हाच सोडलेस पण मला तुला सोडायला वर्षे लागली...
तू नव्हतास ... 'तुझ्याबरोबरचा मी' तर त्याहूनहि कधीच अस्तित्वात नव्हतो... फक्त मी होतो आणि फक्त मीच राहणार होतो..
मग बाप असणाऱ्या पोरांत राहण्यापेक्षा बाप नसणारी पोरं जवळची वाटायची मला..
छे-छे ..सम-दुःखी म्हणून नाही.... तर ती मुलं त्यांच्या बापांबरोबर खेळताना, बापाबद्दल बोलताना सहन नाही व्हायचं...
इव्हन जेव्हा मला तुझ्या या खोलीचा शोध लागला तेव्हाही ती न उघडता तशीच कुलुपबंद करून ठेवली होती...
आजतागायत..
मला बाप नव्हता ....
मला बाप आवडत नाहीत ...
कोणाचेच...
सगळ्यांचेच ..
मला कधीच बाप व्हायचं नव्हतं ....
पण.. पण काल झालोय.....
आणि म्हणून आज मला माझ्या बापाच्या खोलीचा दरवाजा उघडायचाय...
मला माझ्या बापाला फेस करायचंय आज.....
आज नाही केलं तर कदाचित मी तो दरवाजा कधीच उघडू शकणार नाही..
नाही, किल्ली हरवू नाही दिलीये अजूनही....
रोज पूजा आटोपली कि देव्हाऱ्याचा खालचा कोनाडा उघडून बघतो.. गेली पंधरावर्ष पडून आहे किल्ली तिथे..
किती विरोधाभास आहे ना हा? 'तुझ्या' खोलीची किल्ली आणि देव्हाऱ्यात? तसाच आणि तितकाच विरोधभास तर तुझ्या आणि माझ्यामध्येहि आहे म्हणा... असो.
हो. हजारो वेळा ती किल्ली दुरवर भिरकावून देण्याचे क्षण आले...
नको ती किल्ली... त्याने बंद केलेला तुझ्या खोलीचा दरवाजा आणि मुख्य म्हणजे तू...
नको होतास तू... नको असशील सुद्धा... पण आज हवा आहेस..
तुझं नाव उच्चारता येण्याआधीच तू पळून गेलास...
मग तुला "तू" म्हटले काय आणि "तुम्ही" काय... फरक काय पडतो..
वयाचा काय तो तीसेक वर्षांचा फरक.. त्याचे काय सोयरेसुतक आता?
आणि तू तरी मला कधी हाक मारली होतीस का? कोणत्या नावाने?
तुझी एक हाक, तुझी एक झलक, तुझा हलकासाहि स्पर्श ... काही काही आठवत नाहीये... नपेक्षा काहीच आठवू नये अशीच तजबीज करून ठेवली होती मी...
सुरुवातीला? सुरुवातीला खूप प्रयत्न करायचो तुला आठवायचा.. आणि सोबत तुझ्या बरोबरच्या मला आठवायचा ...
कोणाकोणाच्या आठवणींतून भेटत रहायचास... तू कसा दिसत-वागत असशील याची उत्सुकता असायची...
प्रत्येक मित्राच्या बापांमध्ये मी तुला शोधायचो.. आजूबाजूच्या लोकांमध्ये तुझी छबी हुंदळत भटकायचो...
तुझे कुठं-कुठं उरलेले, कोणाकडून-कधीतरी चुकून सापडलेले, टोचणारे-बोचणारे तुकडे जुळवून तुझी प्रतिमा तयार केली होती...
पण मग हळूहळू जाणवत गेलं कि त्यात तू कमी आणि माझेच तुकडे जास्ती होते..
तुला लोकांमध्ये शोधून-शोधून कंटाळलो होतो मी... शिवाय त्यातून तसंही हशील काहीच होणार नव्हतं..
मग तो हट्ट सोडला... तेव्हाच तू सुटलास... तू मला तेव्हाच सोडलेस पण मला तुला सोडायला वर्षे लागली...
तू नव्हतास ... 'तुझ्याबरोबरचा मी' तर त्याहूनहि कधीच अस्तित्वात नव्हतो... फक्त मी होतो आणि फक्त मीच राहणार होतो..
मग बाप असणाऱ्या पोरांत राहण्यापेक्षा बाप नसणारी पोरं जवळची वाटायची मला..
छे-छे ..सम-दुःखी म्हणून नाही.... तर ती मुलं त्यांच्या बापांबरोबर खेळताना, बापाबद्दल बोलताना सहन नाही व्हायचं...
इव्हन जेव्हा मला तुझ्या या खोलीचा शोध लागला तेव्हाही ती न उघडता तशीच कुलुपबंद करून ठेवली होती...
आजतागायत..
मला बाप नव्हता ....
मला बाप आवडत नाहीत ...
कोणाचेच...
सगळ्यांचेच ..
मला कधीच बाप व्हायचं नव्हतं ....
पण.. पण काल झालोय.....
आणि म्हणून आज मला माझ्या बापाच्या खोलीचा दरवाजा उघडायचाय...
मला माझ्या बापाला फेस करायचंय आज.....
